#83

Við tókum daginn nokkuð snemma í dag því að það átti að ná í okkur klukkan 9 og skutla okkur á lestarstöðina. Þar sem við biðum fyrir utan hótelið kom japanska vinkona strákanna en hún og maðurinn hennar bjuggu líka á hótelinu.  Það urðu miklir fagnaðarfundir með knúsi og vinahótum. Nú erum við komin með nafnspjaldiði hennar því hún vill halda sambandi. Kannski fáum við bara flugfarseðla til Japan dag einn.  Við erum sko til í það.

Bílarnir sem áttu að ná í okkur komu aðeins of seint. Ástæðan var sú að þeir áttu fyrst að ná í lið  frá Asíu og koma honum á lestarstöðina. Þegar bílarnir komu á það hótel beið ekkert lið, allir höfðu sofið yfir sig. Það var gengið í það að drífa fólkið af stað svo það myndi ekki missa af sínu flugi. En eins og alla ferðina vorum við tilbúin þegar átti að fara af stað.

Það tók lestina frá Delft rúmlega klukkutíma að fara á Schiphol flugvöll og þegar við  komum þangað kvöddum við Sigrúnu Birnu og foreldra hennar en þau flugu til Rómar seinna í dag. Við gátum aðeins skoðað okkur um fríhöfninni á Schiphol, keypt nammi og fengið okkur að borða. Flugvélin okkar fór svo tæplega hálf þrjú í loftið. Flugfreyjurnar hrósuðu okkur og sögðu að þetta væri einstaklega prúður hópur. Þær vildu líka vita helling um það sem við vorum að gera í Hollandi.

Þegar við lentum í Keflavík þynntist hópurinn enn frekar. Þær Hildur, Ingibjargirnar og Salka áttu nefnilega að spila fótboltaleik við Njarðvík klukkan fimm. Auðvitað stóðu Sindrastelpurnar sig með prýði og unnu leikinn 10 – 0.  Nú eiga þær eftir keyra austur í kvöld og nótt.

Við hin héldum áfram og stoppuðum næst á Subway á Selfossi og fengum okkur að borða. Eftir því sem að austar dró varð meira öskumistur. Það er víst búið að vera fremur slæmt í dag en vonandi komumst við nú samt heim.

Þegar þetta er skrifað erum við að renna fram hjá sýslusteininum á á Skeiðarársandi. Því miður getum við ekki sett inn myndir núna en þær koma á morgun

Kveðja Frumurnar

Mörg okkar voru þreytt þegar við fórum á fætur í morgun því við vöknuðum fyrir sex. Enn einu sinni vorum við fyrst í rútuna sem átti að fara af stað klukkan sjö. Frakkarnir sem hafa verið með okkur í rútu komu aðeins of seint. Við vorum búin að keyra um það bil hálfan kílómeter þegar einhverjir Frakkanna fóru að skrækja. Það höfu nefnilega tveir úr liðinu gleymt að vakna í morgun. Bílstjórinn bakkaði til baka  og eftir smástund birtust drengirnir og við gátum farið af stað.

Þegar við komum á bílastæðið þar sem rúturnar stoppa sáum við nokkra pony hesta og auðvitað prófuðum við að kalla á þá. Og viti menn einn hestanna skildi íslensku og kom. Hann vildi meira að segja að láta klappa sér. 

Þegar við mættum á keppnisstaðinn héldum við áfram að kynna landið okkar, einhverjir fóru að blogga. Við hittum síðan dómarana sem  dæmdu róbótinn okkar. Og við áttum eftir að keppa einu sinni enn í brautinni. Það gekk bærilega. 

Eins og áður fengum við matarpoka sem við fórum með út í blíðuna. Eftir hádegið byrjaði úrslitakeppnina á róbótanum. Einhverjir úr hópnum létu sig hafa það að horfa á keppnina. Hitinn í dag var mikill og varla hægt að vera þarna inn. Mesti hitinn sem sást á símanum hans Eiríks í stóra salnum voru 36°C. Okkar fólk vildi því frekar vera úti og helst í skugga. Eftir úrslitakeppnina áttu allir að ganga frá kynningarbásunum. Askan okkar var búin og lítið orðið eftir af grjótinu. Við höfum líka fengið ýmis konar dót frá hinum liðunum. 

Klukkan hálf fjögur byrjaði lokahátíðin. Hitinn var orðinn meiri og nánast óbærilegt að vera inni í stóra salnum. Það voru nokkur verðlaun fyrir hitt og þetta en keppnina unnu mætir menn og eflaust skyldir mæðgunum í ferðinni. Það voru sem sagt Þjóðverjar sem unnu.

Við komum heim á hótel rétt fyrir kvöldmat og skröltum út á Mcdonalds og borðuðum þar.

Eiríkur, Hjördís og Kristján segja að við höfum staðið okkur vel og verið landi og þjóð til sóma.

Meira á morgun - kveðja Frumurnar. 

Já það er sko engu logið um það að nú eru Frumurnar dauðþreyttar. Við vöknuðum um sexleytið í morgun og vorum rétt áðan að koma heim. Við vorum sem sagt í 15 klukkustundir á mótssvæðinu í dag. Á morgun þurfum við að vakna enn fyrr því það kemur rúta að ná í okkur klukkan 7 í fyrramálið og þá þurfum við að vera búin að borða mogunmat.

Það gekk ljómandi vel í dag. Við ætlum að skrifa nánar um daginn í fyrramálið og setja þá líka inn myndir - en þú þurfum við að fara að sofa og safna kröftum fyrir morgundaginn. 

 kveðja Frumurnar

Já það gekk bara ótrúlega vel að vakna. Reyndar var búið að segja okkur það væri á okkar ábyrgð að vera tilbúin þegar við ætluðum að fara kortér í fimm af stað til Keflavíkur. Það vildi enginn taka séns á því að missa kannski af flugvélinni. :P Það tók töluverðan tíma að innrita alla en allt hafðist þetta nú að lokum.

Við lentum á Schiphol flugvelli um eitt að hollenskum tíma. Fyrst þurftum við að bíða heillengi eftir töskunum. Þegar við komum út úr flugstöðinni kom til okkar starfsmaður FLL og hjálpaði okkur við að kaupa lestarmiðana. Hann sagði okkur líka á hvaða brautarpall við áttum að fara. Við fórum inn í lest sem við vorum nokkuð viss um að væri að fara til Delft. Spurðum samt til að vera örugg og sá sem svaraði sagði að lestin færi ekki þangað en við gætum farið áfram þrjár lestarstöðvar og skipt þar um lest. Nú og auðvitað hlýddum við og fórum út með allt okkar hafurtask. En á þeirri lestarstöð var okkur nú sagt að lestin sem við vorum nýkomin úr væri að fara til Delft og við auðvitað inn í lestina aftur með allt okkar hafurtask. Og lestin endaði í Delft. Þegar við komum þar út var kominn steikjandi hiti. Fyrst máttum við burðast með draslið okkar töluverða leið. Á endanum komumst við þó þar sem bílar biðu eftir okkur og skutluðu okkur á hótelið. Mikið var gott að vera laus við töskur sem m.a. innihéldu steina og ösku úr bæði Eyjafjallajökli og Grímsvötnum.

Eftir að hafa innritað okkur á hótelið settumst við aðeins niður í hótelgarðinum og einhverjir sleiktu sólina . Svo ákváðum við að labba niður í bæ. Það var eitt nýtt sem við þurftum að læra í dag. Hér eru ótrúlega margir á hjólum og þeir gera ráð fyrir því þar sem gangstígur og hjólastígur eru á sama stað að gangandi vegfarendur labbi í beinni línu. Og það eru ekki bara reiðhjól á þessum stígum. Þarna eru líka vespur og bifhjól. Það var svo margt nýtt og spennandi að sjá það þar var erfitt að labba bara í beinni línu. Það gekk þó betur á heimleiðinni. 

Niðri í bæ sáum við helling af gömlum fallegum byggingum. Við borðuðum svo ljómandi góðan mat á kínversku veitingahúsi. Þegar við komum heim var haldinn fundur. Á morgun tekur alvara lífsins við og því er mikilvægt að vera vel hvíldur og vel stemmdur. Og það verður nú að viðurkennast að flestir eru orðnir þreyttir eftir langan og strangan dag. 

Meira á morgun - Frumurnar 

Á þriðjudagskvöldið var haldinn fundur með foreldrum okkar. Við fluttum  verkefnið á ensku og fórum yfir fyrirkomulagið á ferðinni. Það gekk allt ljómandi vel.

Í dag fimmtudag erum við búin að vera mjög dugleg. Eins og allir vita er búið að vera gos í Grímsvötnum frá því í siðustu viku. Sem betur fer virðist því vera að ljúka. Okkur datt í hug að það gæti verið gaman að fá ösku úr því gosi til að fara með sem minjagrip. Með töluverðri fyrirhöfn fengum við smávegis af ösku sem við erum nú búin að setja í litla poka og merkja. Þá fóru strákarnir og Ingibjörg V út í Ósland að tína slípaða steina en við ætlum líka að fara með þá sem minjagripi.

Þá erum við líka búin að æfa okkur svolítið í brautinni. Þetta fer nú allt að verða tilbúið

bless í bili - Frumurnar